این روزها همه خبر ها خبر
بد است، از مشکلات عدیده اقتصادی گرفته تا فساد روز افزون حاکمان، از وضعیت وخیم
معیشتی مردم تا دغدغه های خلاف منافع ملی مسئولان، از برگزاری نمایش پر هزینه عدم تعهد تا رسوایی ها بر سر قدرت که هر روز و هر ساعت
مخابره می شوند.
خبر هایی از جنس فلاکت،
خبرهایی از جنس بدبختی روز افزون هم میهنان، خبرهایی از مشکلات عدیده مردم در امور
روزمره زندگی که همه و همه زنگ خطری است که چندی است به صدا درآمده است.
این روزها اخبار حاکی از
فاصله هایی است، فاصله منافع ملی تا هوس های سلطنت گونه رهبری، فاصله ذهن درگیر
روزمرگی مردم تا ذهن مالیخولیایی چکمه پوشان، فاصله درد های مشترک ملی تا مشکلات
حزب الله و حماس، فاصله تعهد تا تظاهر که با مرور زمان در حال افزایش است.
بررسی اخبار سوالات زیادی
را در ذهن مخاطب ایجاد می کند که چرا و چرا و چرا؟؟ سولاتی همراه با حسرت و
ناامیدی، سوالاتی برامده از حس میهن دوستی، سوالاتی که شاید از ترس برخوردهای خشن
هیچگاه از ذهن بر زبان جاری نمی شود.
این روزها حال ایران خوش
نیست، ایران پر است از ریا و فریب و دروغ، ایران به ذات پاک است اما عده ای در آن
شاید ناپاک، ایران غمی دارد به بلندای فریاد فروخفته آزادی.
اینک بر ماست که کار
زیبنده کنیم و همه با هم در گسترش آگاهی ها بکوشیم، باید رسوا گردد هر آنکه در او
غش است،
باید فریادی سر داد برای
حق طلبی،
باید بیشتر رسوا کرد رهبری را که از دین دام ساخت
برای حکومت مطلقه فردی اش
باید بیشتر رسوا کرد فقیه ی را که به دنبال قدرت
مداح سلطنت شده است
امروز روزگاری است که در
تاریخ باید بنامندش به نام سیر تجول آگاهی در اجتماع،
در این روزگار بدون رسانه
ملی، باید تک تک رسانه باشیم برای ریشه یابی علل این فلاکت
گسترش آگاهی چشم اسفندیار خودکامگان و
اقتدارگرایان است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر